تحلیل مؤلفه‌های هوش فرهنگی در برنامه تلویزیونی نود با تأکید بر مدیریت ورزشی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش آموخته دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)

2 عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)

3 دانشجوی دکترای جامعه شناسی فرهنگی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان واحد علوم و تحقیقات-دانشگاه آزاد اسلامی تهران-ایران

چکیده

هدف اصلی پژوهش تحلیل مؤلفه ­های هوش فرهنگی از متن برنامه تلویزیونی-ورزشی نود، به‌عنوان پربیننده‌ترین برنامه ورزشی ملی می­باشد. روش تحقیق ازنظر استراتژی ترکیبی (توصیفی- کیفی)، ازنظر مسیر اجرا تحلیل محتوا، ازنظر هدف کاربردی، ازنظر شیوه جمع­آوری داده­ ها اسنادی، ازنظر زمان موردبررسی حال نگر و ازنظر دوره زمانی مقطعی می­ باشد. جامعه آماری شامل کلیه قسمت­ های برنامه نود است که توسط سیمای جمهوری اسلامی ایران در شش‌ماهه اول سال 1393 پخش‌شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که مؤلفه‌های هوش فرهنگی  برگرفته از نظریه انگ و ون­داین (2004)  از بیشترین به کمترین فراوانی درصدی شامل بعد رفتاری 61/33%، بعد انگیزشی 4/31%، بعد شناختی 61/30% و بعد فراشناختی 72/4%  بود. لذا پیشنهاد می­ شود در جهت ارتقاء و غنا بخشی این ابعاد به­ ویژه بعد فراشناختی که زیربنای شکل­ گیری دیگر ابعاد است، بخشی از زمان برنامه به تحلیل رویدادهای ورزشی با رویکرد هوش فرهنگی اختصاص یابد. همچنین اعتلای سطوح و توجه به مؤلفه‌های هوش فرهنگی از طریق فرهنگ­ سازی این برنامه پربیننده، مدیران ورزشی، مسئولین و دست­ اندرکاران حوزه ورزش را تحت تأثیر قرار دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


-ابزری، مهدی. اعتباریان، اکبر. خانی، اعظم. (۱۳۸۹). تأثیر هوش فرهنگی بر اثربخشی گروهی (موردمطالعه: شرکت فولاد مبارکه اصفهان)، پژوهش‌نامه مدیریت تحول، سال دوم، شماره ۴: ۲۶-۴۱. 
- توسلی، غلامعباس. (1377). نظریههایجامعهشناسی محض. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه­ها.
- پیربداغی، فاطمه. (1381). تحلیلمحتوا. مرکز تحقیقات و سنجش برنامه‌ای صداوسیما.
-حمیدی، مهرزاد. اندام، رضا. فیضی، سمیرا. (۱۳۹۲). بررسی ابعاد هوش فرهنگی نیروهای داوطلب در ورزش. مجله مدیریت ورزشی، دوره ۵ شماره ۳: ۵-۲۰.
-رحیم نیا، فریبرز؛ مرتضوی، سعید؛ دلارام، طوبی (۱۳۸۸). بررسی میزان تأثیر هوش فرهنگی بر عملکرد وظیفه‌ای مدیران. نشریه علمی- پژوهشی مدیریت فردا، شماره 22: ۶۷-۸۰.
-رحیمی، محمد. کشتی دار، محمد. خوشبختی، جعفر. (۱۳۹۱). سنجش میزان هوش فرهنگی مدیران فدراسیون‌های منتخب در کشور و بررسی رابطه آن با سبک رهبری تحول‌آفرین. مطالعات مدیریت ورزشی، شماره ۱۴: ۱۹۱-۲۰۸.  
-زمانی ، ابوالفضل. زمانی، مهدی. علی عباسی، منیره. (۱۳۹۲). جایگاه فرهنگ و نقش هوش فرهنگی در سفرهای کوهنوردی. سایت باشگاه کوهنوردی تهران http://www.tclcl.ir، 29/7/1393.  
-ساروخانی ،باقر. (1373). جامعهشناسیارتباطات. تهران: انتشارات اطلاعات، چاپ اول.
-فیسک، جان. (1386). درآمدی بر مطالعات ارتباطی. ترجمه: مهدی قبرایی: دستان، چاپ اول.
-قاسمی، حمید. (1387). فعالیتهایرسانهایدر ورزش. تهران: بامداد کتاب.
-لیورمور، دیوید. (1390). رهبری باهوش فرهنگی، رمز جدید موفقیت. ترجمه: سوسن علائی: دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان).
-مشبکی، اصغر. تیزرو، علی. (1388). تأثیر هوش هیجانی و هوش فرهنگی بر موفقیت رهبران در کلاس جهانی. پژوهش‌های مدیریت، شماره سوم.
-معتمد جلالی، مژده. (۱۳۹۱). مقایسه هوش فرهنگی؛ هوش اجتماعی و هوش هیجانی در میان مشاغل مختلف. دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور استان تهران.
-نادریان جهرمی، مسعود. (1391). مبانی جامعه‌شناسی در ورزش. تهران: بامداد کتاب. چاپ دوم.
-نوریان، م. (۱۳۸۷). کتاب راهنمای عملی تحلیل محتوای کتاب‌های درسی. انتشارات قطره.
-Ahmadi Seied, A., Safarzade, H., Hoozoori, M., and Dehnavi, F. (2013). The Role of Cultural Intelligence of Managers on employees’ conflict resolution ability, Social Cognition Vol. 2, No. 3, Spring & Summer: 116-132.
-Almran, J.I. and Punamaki, R. (2008). Relationship between gender, age, academic achievement, emotional intelligence, and coping styles in Bahraini adolescents. Individual Differences Research, 6(1): 104-119.
-Ang, S., Van Dyne, L. and Koh, C. (2004). The measurement of cultural intelligence. Paper presented at the 2004 Academy of Management Meetings Symposium on Cultural Intelligence in the 21st century New Orleans, LA.
-Ang, S., Van Dyne, L., and Koh, C. (2006). Personality correlates of the four factor model of cultural intelligence, Group and Organization Management (31).
-Ang, S. and Van Dvne, L. (2008). Handbook of cultural intelligence: theory, measurement and application, New York, N: Sharpe. 3-15.
-Chen Y; Tjosvold d. (2004). “Cross-cultural Leadership”, Journal of International Management, 54, pp. 54-49.
-Earley, P.C., and Ang, S. (2003). Cultural intelligence: individual interactions across cultures. Stanford, CA7 Stanford business books. 1-312.
-Earley, P.C. and Mosakowfski (2004). Cultural Intelligence, Harvard Business Review, October. 139-149.
-Faruk, Ş., Sait, G., and Onur, K. (2014). Cultural intelligence (CQ) in action: The effects of personality and international assignment on the development of CQ, International Journal of Intercultural Relations, Vol. 39, March 2014: 152-163.
-Huff, K. C., Song, P., and Gresch, E. B. (2014). Cultural intelligence, personality, and cross-cultural adjustment: A study of expatriates in Japan, International Journal of Intercultural Relations, Vol. 38, January 2014: 151-157.
-Prado, William H. (2006). The Relationship between Cultural Intelligence and Perceived Environmental Uncertainty, PhD Thesis, University of Phoenix.
-Tsai, T. and Lawrence, N. (2011). The relationship between cultural intelligence and cross-cultural adaptation of international students in Taiwan. International conference on management (ICM) Proceeding. Available at    http:// international conference. com.my/ proceeding/ icm2011_proceeding/ 044_373_icm2011_pg0569_0583_cultural_intelligence.pdf
-Van Dyne, L. (2005-2006) Cultural Intelligence (CQ) East Lansing: Michigan State University. Available at http://www.linnvandyne.com/cq.html, 2014/03/13.
-www.rasekhoo.net.flv. [2/2](8_90_full_13930624(.
-Yi-Chen, Sung. (2009)  A Study of the Relationship among Cultural Intelligence, Emotional Intelligence, Cultural Shock, and Cross-cultural Adjustment. Department of Business Administration, National Chung Hsing University Institutional Repository – NCHUIR. Available at http://nchuir.lib.nchu.edu.tw/?locale=en-US