اقتصاد اشتراکی در کسب و کار های ورزشی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، گروه مدیریت ورزشی، دانشکدۀ مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 استادیار مدیریت کسب‌وکار، دانشکدۀ مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اقتصاد اشتراکی در کسب‌وکارهای ورزشی انجام شده است. در این تحقیق، برای پاسخ‌گویی به سؤالات تحقیق، از رویکرد ترکیبی یا آمیخته استفاده شده که شامل روش‌های کیفی و کمی است. روش تحقیق کلی روش تحقیق ترکیبی است که ابتدا از روش کیفی و سپس از روش کمی استفاده شده است. روش تحقیق از نظر نوع هدف کاربردی است؛ زیرا نتایج آن در اختیار کسب‌وکارهای ورزشی کشور قرار خواهد گرفت تا از آن برای توسعۀ کسب‌وکار خود بهره بجویند. روش جمع‌آوری اطلاعات، در گام اول، مطالعات کتابخانه‌ای و ابزار آن فیش‌برداری بود. در این پژوهش، با استفاده از روش فراترکیب و پس از مرور ادبیات موضوع تحقیق، شاخص‌های اقتصاد اشتراکی در ورزش مشخص و کدگذاری شد؛ سپس با مقوله‌بندی کدها، چارچوب اولیه تدوین شد و در نهایت با پرسش و مصاحبه با خبرگان، روایی و پایایی این مدل سنجیده شد و مدل نهایی نوآوری تجاری در مجموعه‌های ورزشی بر مبنای اقتصاد اشتراکی تدوین شد. در مرحلۀ بعد و در نهایت میزان اثرگذاری و به‌کارگیری شاخص‌های مدل بررسی شد و شاخص‌های مؤثر رتبه‌بندی شد. نتایج تحقیق نشان داد که شاخص‌های اقتصاد اشتراکی در خصوص بروز نوآوری در کسب‌وکارهای ورزشی شامل سه مقولۀ اصلی (مشتریان، صاحبان و پلتفرم)، نُه تم در هر بخش (اماکن و فضاهای ورزشی، تجهیزات و لوازم ورزشی، بلیت و جوایز، فناوری، برند و اعتبار، آموزش و مشاوره، ورزشکاران، مدیران، مربیان و کارکنان و هواداران) و 126 کد (به‌صورت کلی) است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

مراجع

  • احمدی، مهدی؛ اصفهانی‌نیا، اکرم؛ نودهی، محمدعلی؛ احمدی، مجتبی. (1399). «تدوین چارچوب راهکارهای کنترل و جبران ضررهای مالی در صنعت ورزش (مطالعۀ موردی: شیوع ویروس کرونا در ایران)». پژوهش‌های معاصر در مدیریت ورزشی، 10(20)، 97-110.
  • آرمان، بهمن. (1394). «بررسی موانع تولید با تأکید بر بازار سرمایه، سرمایه گذاری خارجی و سهم سرمایه گذاری در (GDP)، مجلس و پژوهش، 25، 145-168.
  • الیاسی، مهدی؛ محمدی، مهدی؛ جعفری، هدی؛ کرمی، پرویز. (1397). بررسی تجربیات جهانی شرکت‌های استارت‌آپ در حوزۀ ورزش و سلامت جسمانی. از سلسله گزارش‌های بررسی تجربیات جهانی شرکت‌های استارت‌آپ. تهران: انتشارات دانش‌بنیان فناور.
  • بخشنده، حسین؛ جلائی، سید عبدالمجید؛ رسولی، سید مهدی؛ اسماعیلی، محسن. (1399). «مدل رشد اقتصادی صنعت ورزش ایران». پژوهش‌های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش، 12(2)، 9-23.
  • چرنوشنکو، دیوید. (1384). مدیریت پایدار ورزش: اداره مسئولانه یک سازمان از نظر زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی. ترجمۀ مهری آزادی. تهران: کمیتۀ ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران.
  • خسرومنش، رحیم؛ خبیری، محمد؛ خنیفر، حسین؛ علی‌دوست قهفرخی، ابراهیم؛ زارعی متین، حسن. (1398). «طراحی مدل مفهومی صنعت ورزش ایران». مطالعات مدیریت ورزشی، 11(57)، 17-38.
  • زمانی، مطهره؛ حسینی، عماد؛ رجایی، هادی. (1391). «اثر مخارج ورزشی بر تولید ناخالص داخلی ایران». مدیریت ورزشی، 4(15)، 143-156.
  • ستاری، هاله؛ باقری‌نژاد، جعفر. (1391). «مدل ارزیابی آمادگی الکترونیکی سازمان‌ها در ایران جهت به‌کارگیری خدمات فناوری اطلاعات و ارتباطات با استفاده از فرایند تحلیل سلسله‌مراتبی». مدیریت کسب‌وکار هوشمند، 2(24)، 1-24.
  • شادی‌وند، اعظم؛ مهدی‌پور، عبدالرحمن؛ ازمشا، طاهره. (1395). «تعیین عوامل مؤثر بر ارزش ویژۀ برندهای ورزشی داخلی از طریق معادلات ساختاری». پژوهش‌های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش، 37، 117-128.
  • شریفیان، اسماعیل (1387). طراحی الگوی فرایندی انگیزۀ کارآفرینی دانشجویان تربیت‌بدنی. رسالۀ دکتری تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس.
  • عسگریان، فریبا؛ فرجی دانا، احمد؛ گودرزی، محمود؛ جعفری، افشار. (1384). «بررسی وضعیت اقتصادی صنعت ورزش ایران در سال های 1377 و 1380». حرکت، 24، 25-44.
  • عسگریان، فریبا؛ جعفری، افشار؛ فخری، فرناز. (1394). «عوامل مؤثر بر عملکرد ورزش قهرمانی در ایران». مطالعات مدیریت ورزشی، 29، 37-50.
  • کیان مرزبناب، یحیی. (1386). بررسی وضعیت اقتصادی صنعت ورزش ایران در سال‌های 84-80. پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد تربیت‌بدنی گرایش مدیریت ورزشی، دانشگاه ارومیه.
  • گلشنی، افسانه؛ خدیور، آمنه؛ عباسی، فاطمه. (1398). «مدل‌سازی عوامل مؤثر بر مشارکت افراد در برنامه‌های کاربردی موبایل مرتبط با اقتصاد اشتراکی در ایران». مدیریت اطلاعات، 5(1)، 210-225.
  • مندعلی‌زاده، زینب؛ هنری، حبیب. (1389). «بررسی عوامل اثرگذار بر کارآفرینی در ورزش، به‌عنوان حوزه‌ای میان‌رشته‌ای». مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، 2(2)، 113-136.
  • نادریان جهرمی، مسعود. (1384). مبانی جامعه‌شناسی در ورزش. اصفهان: هنرهای زیبا.

 

  • Acquier, A.; Daudigeos, T. & Pinske, J. (2017). “Promises and Paradoxes of the Sharing Economy: An Organizing Framework”. Technological Forecasting and Social Change, 125(C), 1-10.
  • Belk, R. (2010). “Sharing”. Journal of Consumer Research, 36(5), 715–734.
  • Belk, R.(2013). “Sharing Versus Pseudo-Sharing in Web 2.0”. Anthropologist, 18(1), 7-23.
  • Bouchet, P.; Hillairet, D. & Bodet, G. (2014). Sport Brand. London: Routledge.
  • Chacón, R.; Zurita, F.; Castro, M.; Espejo, T.; Martínez, A. & Pérez, A. J. (2017). “Motivational Climate in Sport and its Relationship with Digital Sedentary Leisure Habits in University Students”. Saude e Sociedade, 26, 29-39.
  • Crane, J. & Temple, V. (2014). “A Systematic Review of Dropout from Organized Sport Among Children and Youth”. European Physical Education Review, 21(1), 114-131.
  • Dillahunt, T, R.; Wang, X.; Wheeler, E.; Cheng, H. F.; Hecht, B. & Zhu, H. (2017). “The Sharing Economy in Computing: A Systematic Literature Review”. Proceedings of the ACM on Human-Computer Interaction. 1, 1-26.
  • Gouguet, J. J. (2006). “Economic Impact of Sporting Events: What has to Be Measured?” In: Transatlantic Sport: The Comparative Economics of North American and European Sports. Edited By Barros, C.; Ibrahimo, M. & Szymanski, S. UK: Edward Elgar Publishing.
  • Hair, J.; Ringle, C. & Sarstedt, M. (2011). “PLS-SEM: Indeed a Silver Bullet”. Journal of Marketing Theory and Practice, 19, 139-151.
  • Hamari, J.; Sjoklint, M. & Ukkonen, A. (2016). “The Sharing Economy: Why People Participate in collaborative Consumption”. Journal of the Association for Information Science and Technology, 67(4), 2047-2059.
  • Hormozi, A. M. (2001). “Agile Manufacturing: The Next Logical Step”. Benchmarking An International Journal, 8(2), 132-143.
  • Karlis, G. (2006). “The Future of Leisure, Recreation, and Sport in Canada: A SWOT for Small SizedEnterprises”. The Sport Journal, 9(2), 7-15.
  • Lebrun, A. M.; Souchet, L. & Bouchet, P. (2013) “Social Representations and Brand Positioning in the Sporting Goods Market”. European Sport Management Quarterly, 13(3), 358-379.
  • Mclaren, D. & Agyeman, J. (2015). Sharing Cities: A Case for Truly Smart and Sustainable Cities. MIT Press.
  • Muñoz, P. & Cohen, B. (2017). “Mapping Out the Sharing Economy: A Configurational Approach to Sharing Business Modeling”. Technological Forecasting and Social Change, 125, 21–37.
  • Russell, K.; O’Connor, N.; Dashper, K. & Fletcher, T. (2014). “Sports Mega Events and Islam: An
    introduction”. In: Sports Events, Society and Culture, Edited By Dashper, K.; Fletcher, T. & McCullogh, N. London: Routledge.
  • Swamynathan, G.; Wilson, C.; Boe, B.; Almeroth, K. & Zhao, B. Y. (2008). “Do Social Networks Improve E-Commerce?: A Study on Social Marketplaces. In: Proceedings of the First Workshop on Online Social Networks, ACM, 1-6.
  • Tesone, D. V.; Platt, A. & Alexalkis, G. (2004). “The Human Capital Factor: Strategies for Dealing withPerformance Challenges in Business and Sport Management”. The Journal of Applied Management and Entrepreneurship, 3, 22-33.
  • C. J. (2016). “Youth Sports Need the Sharing Economy”. In: https://www.aspenprojectplay.org/youth-sports/facts.
  • Yaraghi, N. & Ravi. S. (2016). “The Current and Future State of Sharing Economy”. Report, Brookings Institute, verfiigbar unter: https://www.brooking.edu/research/the-current-and-future-state-of-the-sharing-economy.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار