هدف از این پژوهش، تبیین موقعیت راهبردی و ارائة استراتژی توسعه ورزش همگانی در ایران است. این تحقیق، توصیفی و از نوع پیمایشی است. نمونة آماری پژوهش 70 نفر است که شامل مدیران فدراسیون ورزش همگانی، رؤسای کمیته‌ها و انجمن‌های فدراسیون ورزش همگانی، رؤسای هیأت‌های استان‌ها و اعضای شورای راهبردی فدراسیون ورزش همگانی بودند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسش‌نامة محقق‌ساخته‌ای است که شامل گویه‌های مربوط به عوامل درونی و بیرونی است. این گویه‌ها نیز شامل 40 سؤال رتبه‌بندی‌شده دربارة قوت‌ها، ضعف‌ها، فرصت‌ها و تهدیدهای ورزش همگانی ایران است. تعدادی از اساتید و کارشناسان صاحب‌نظر، روایی این پرسشنامه را تأیید کردند. پایایی آن را نیز روش آلفای کرونباخ (887/0 = α) تأیید نمود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، علاوه بر شاخص‌های توصیفی، آزمون مقایسه‌ی میانگین‌ها و آزمون فریدمن، از ماتریس ارزیابی درونی و بیرونی نیز استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان داد که این ورزش بر روی محور مختصاتSWOT قرار دارد که از لحاظ عوامل درونی در ناحیه‌ی قوت‌ها و از نظر عوامل بیرونی سازمان در ناحیة فرصت ها جای می‌گیرد. بر این اساس، استراتژی‌های تهاجمی برای توسعة ورزش همگانی توصیه شده است. علاوه بر این، زمینة مناسب تقویت فرهنگ ورزش همگانی در کشور، افزایش مشارکت و همکاری فعال سازمان‌ها و نهادها، تحقق اهداف ورزش همگانی و به کارگیری تمامی ظرفیت‌های ملی در راستای رشد و توسعة ورزش همگانی کشور ارائه می‌شود.
)