ورزش و همگرایی ملی ( مطالعه رفتار هواداران باشگاه فوتبال تراکتورسازی تبریز)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه آموزشی علوم اجتماعی دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

2 کارشناسی‌ارشد جامعه شناسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

چکیده

فوتبال به منزله پرطرفدارترین رشته ورزشی جهان، بیش از رشته‌های دیگر محملی برای بروز ملی‌گرایی ورزشی است. موفقیت تیم‌های ملی فوتبال در میادین بین‌المللی منجر به افزایش همگرایی ملی می‌شود و هر شکست، در میادین جهانی، غرور ملی را جریحه‌دار می کند. این مقاله به بررسی نقش باشگاه فوتبال تراکتورسازی تبریز در ایجاد همگرایی ملی اختصاص دارد. روش تحقیق ، از نوع روش کیفی و شیوه کار، پدیدارشناسی است که به توصیف واضح دیدگاه مردم از یک پدیده و بیان تجربه زیسته آنها می پردازد. برای انجام این تحقیق، مصاحبه با 60 نفر از هواداران تراکتورسازی انجام گرفته است. شیوه نمونه گیری هدفمند و ادامه تا رسیدن به اشباع نظری بوده است. در این تحقیق، سه تیپ از هواداران تیم تراکتورسازی مورد شناسایی قرار گرفت: هواداران عادی، هواداران پرشور و فعالین قومی. تفسیر هواداران عادی از این تیم در تضاد با همگرایی ملی قرار ندارد، هواداران پرشور به نمادسازی قومی از این باشگاه فوتبال دامن می‌زنند، اما در نهایت این نمادسازی قومی، در تعارض با همگرایی ملی قرار ندارد، اما فعالین قومی با نمادسازی قومی، به دنبال افزایش زمینه های واگرایی می باشند. هستند

کلیدواژه‌ها


-     اخوان‌کاظمی، مسعود؛ شاه قلعه، صفی‌الله (1392). «تأثیر فوتبال بر مؤلفه­های هویت ملی»، مطالعات فرهنگ- ارتباطات، سال 14، شماره 23، 135-115.
-     آزادارمکی، تقی (1381). «فوتبال، پارادوکس نوسازی»، نامه علوم اجتماعی، دوره 10، شماره 19، 18-5.
-     اعرابی، سیدمحمد؛ بودلایی، حسن (1390). «استراتژی تحقیق پدیدارشناسی»، روش­شناسی علوم انسانی، سال 17، شماره 68، 58-31.
-     بلانچارد، کندال (1387). مردم شناسی ورزش، ترجمه علیرضا حسن زاده و حمیدرضا قربانی، تهران: نشر افکار.
-     بوردیو، پی‌یر (1381). «کنش­های ورزشی و کنش­های اجتماعی»، ترجمه محمدرضا فرازنده، ارغنون، سال 9، شماره 20، 245-227.
-     حشمت­زاده، محمدباقر؛ اکرمیان، سیدمحمدحسین (1394). «ارتباط­سنجی ورزش و سیاست با بهره­گیری از نظریه آنتونیو گرامشی»، رهیافت­های سیاسی و بین‌المللی، سال 7، شماره 43، 35-10.
-     خلجی، حسن؛ بهرامی، عباس؛ آقاپور، سیدمهدی (1386). اصول و مبانی تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران: انتشارات سمت.
-     دوستی، مرتضی؛ درویشی، ابوالفضل؛ خلیلی، علی‌اصغر (1395). «بررسی ملی­گرایی هواداران تیم ملی فوتبال ایران»، مدیریت و توسعه ورزش، سال 5، شماره 2، 193-177. 
-     زرگر، افشین (1394). «ورزش و روابط بین­الملل، جنبه­های مفهومی و تئوریک»، علوم سیاسی، سال 11، شماره 31، 48-7.
-     فاضلی، حبیب‌الله (1391). «ورزش و سیاست هویت»، پژوهشنامه علوم سیاسی، سال 7، شماره 2، 174-151.
-     هاشمی، سید ضیاء؛ جوادی یگانه، محمد­رضا (1386). «فوتبال و هویت ملی»، مطالعات ملی، سال 8، شماره 2، 107-125.
-     هوسرل، ادموند (1382). تأملات دکارتی، ترجمه عبدالکریم رشیدیان، تهران: نشر نی.
-     هولی­هان، باری (1385). «دخالت سیاست در ورزش، تربیت­بدنی و تفریحات»، ترجمه داوود حیدری، رشد آموزش علوم اجتماعی، دوره 10، شماره 2، 40-36.
-     ویس، اُتمار (1389). مبانی جامعه شناسی ورزش. ترجمه کرامت الله راسخ، تهران: نشر نی، چاپ اول.
-      Alabarces, P. (1999). Post Modern Times, Identities and Violence in Argentina Football, in Football Cultures and Identities. Edited by: Gary Armstrang and Richard Giulianotti. London, Mac Millan Press, 77-85.
-      Creswell, W. J. (2007). “Qualitative Inquiry and research design: choosing among five approaches”, (second Edition), Sage Publicatons.
-      Moustakas, C. E (1994). Phenomenological Research Methods. Thousand Oaks, CA: sage Publications.
-      Rogers, G. and Rookwood, J. (2007). “Cardiff City Football Club as a Vehicle to PromoteWelsh National Identity”, Journal of Qualitative Research in Sports Studies. 1, 1: 57-68.
-      Şahin, M.Y., Yenel, F., Çolakoğlu, T. (2010). “Sport, Nationplace and Importance Creating Nationalism Interaction: Sports & Identity”. International Journal of Human Sciences, 7: 1244-1263.
-      Vanderstoep, W. S. (2009). Research Method for Everyday Life Blending Qualitative and Quantitative Approach. John Wily & Sons, Inc.