مهارت‌های بنیادی ارتباط و سبک‌های مدیریت تعارض سازمانی: مطالعه کارشناسان تربیت بدنی دانشگاه‌های شهر تهران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی، جهاد دانشگاهی واحد شهید بهشتی

2 دکترای مدیریت ورزشی دانشگاه تربیت مدرس

3 دکترای مدیریت ورزشی، استادیار، دانشگاه تهران

چکیده

این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین مهارت‌های ارتباطی با سبک‌های پنج گانه مدیریت تعارض سازمانی کارشناسان تربیت بدنی انجام شد. به این منظور با استفاده از روش تحقیق توصیفی - همبستگی 70 نفر از کارشناسان تربیت بدنی دانشگاه‌های دولتی سطح شهر تهران به صورت تصادفی ساده مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از کولموگراف ـ اسمیرنوف، t مستقل، تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین کارشناسان زن و مرد از لحاظ میزان مهارت‌های ارتباطی و ابعاد آن و همچنین نمره سبک‌های مدیریت تعارض تفاوت معنی‌داری وجود ندارد. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک اجبار، سبک اجتناب و سبک غالب شدن با مهارت‌های ارتباطی و هر سه بعد آن شامل مهارت‌های بازخوری، شنودی و کلامی ارتباط مثبت و معنی‌داری وجود دارد. بین سبک همکاری و سبک مصالحه و سازش با مهارت‌های ارتباطی و ابعاد آن ارتباط معنی داری وجود نداشت.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

مراجع

- رابینز، استیفن (1383). مدیریت رفتار سازمانی. ترجمه علی پارسائیان و محمد اعرابی، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی، چاپ پنجم.
- سلیمانی، نادر (1384) بررسی رابطه بین رضایت شعلی و روحیه کارکنان مدارس با کاربرد سبک‌های مدیریت تعارض. پژوهش‌های تربیتی، دانشگاه آزاد واحد بجنورد، شماره دوم، صص: 83-101.
- فانی، علی اصغر. عرب کلمری، محبوبه (1384). تأثیر موانع ارتباط فردی بر تعارض سازمانی. تدبیر، شماره 163، صص: 33-38.
- فهیم، حسن؛ امیرتاش، علی محمد؛ هادوی، فریده (1385). رابطه مهارت‌های ارتباطی با راهبردهای مدیریت تعارض بین مدیران آموزشی و اجرایی دانشکده‌های تربیت بدنی دانشگاه‌های کشور. اولین کنگره بین‌المللی رویکرد‌های نوین تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران.
- فیاضی، مرجان (1388). تعارض ادراک شده و سبک­های مدیریت. فصل­نامه رهبری و مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلام واحدگرمسار، سال سوم، شماره 5، صص:85-98.
- قوی‌اندام، خلیل (1386). بررسی ارتباط بین سبک‌های مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس راهنمایی دخترانه ناحیه 4 مشهد. پژوهش‌های تربیتی، شماره سیزدهم، صص: 142-160.
- کرمی، مرتضی؛ گودرزی، احمد (1383). مدیریت تعارض. نشریه مدیر ساز، شماره 3 و 4، صص: 76-87.
- نصر اصفهانی، علی (1379). مدیریت رفتار گروهی، انتشارات جهاد دانشگاهی واحد اصفهان، چاپ اول، اصفهان.
- مرتضوی و مهربان، حمید (1383). بررسی رابطه­ی بین مهارت­های ارتباطی مدیران و تعهّد سازمانی دبیران. پژوهشنامه­ی علوم انسانی و اجتماعی، 16، 123-145.
- هال، ریچارد اچ (1381). سازمان، ساختار، فرآیندها و ره­آوردها. ترجمه علی پارسائیان و سید محمد اعرابی، تهران، دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
-  Asteriaa, D., Suyantib, D., Utaric, D., and Wisnu, D. (2014). Model of Environmental Communication with Gender Perspective in Resolving Environmental Conflict in Urban Area (Study on the Role of Women’s Activist in Sustainable Environmental Conflict Management). Procedia Environmental Sciences, Vol. 20, PP: 553 – 562.
-  Blake, R.R., & Mouton, J.S. (1964). The Managerial Grid. Houston: Gulf Publishing
-  Cardilo, D. (2003). Seven strategies for managing conflict.
Http://www.nursingspectrum.com. (www.cardillo.com)
-  Jones, G.R., George, J.H., and Charles, W. (2000). Contemporary management. Boston: MCGraw-Hill.
-  Kantek, F., and Gezer, N. (2009). Conflict in schools: Student nurses’ conflict management styles. Nurse Education Today, Vol. 29, pp. 100–107.
-  Kim, Y., and Yong, J. (2011). The influence of Chemyon on facework and conflict styles: Searching for the Korean face and its impact. Public Relations Review, Vol. 37, pp. 60–67.
-  Koj, A. (2010). Services and conflict management: Cultural and European integration perspectives. International Journal of Intercultural Relations, Vol. 34, pp. 88–96.
-  Kozan, M. K. (1989). Cultural Influence on Style of handling interpersonal conflicts; comparison among Turkish, Jordanian and USA. Managers Human Relations, Vol. 42, pp. 787-799.
-  Li, C., Cropp, F., and Jin. Y. (2011). Identifying key influencers of Chinese PR practitioners’ strategic conflict management practice: A survey on contingent variables in Chinese context. Public Relations Review, Vol. 36, pp. 249–255.
-  Mahon, J. (2009). Conflict style and cultural understanding among teachers in the western United States: Exploring relationships. International Journal of Intercultural Relations, Vol. 33, pp. 46–56.
-  Nordin, S.M., Sivapalan, S., Bhattacharyya, E., Wan­Ahmad, H.H.W.F. and Abdullah, A. (2014). Organizational Communication Climate and Conflict Management: Communications Management in an Oil and Gas Company. Procedia - Social and Behavioral Sciences, Volume 109, Pages 1046–1058.
-  Rahim, M. A. (1983). A Measure of styles of handling interpersonal conflict. Academy of Management Journal, Vol. 26, pp. 368-376.
-  Randeree, K., and El Faramawy, A.T. (2011). Islamic perspectives on conflict management within project managed environments. International Journal of Project Management, Vol. 29, pp. 26–32.
-  Slabbert, A. D. (2004). Conflict management styles in traditional organizations. The Social Science Journal, Vol. 41, pp. 83–92.
-  Sportsman, S., and Hamilton, P. (2007). Conflict management styles in the health professions. Journal of Professional Nursing, Vol. 23, No 3, pp. 157–166.
-  Thomas, K.W. (1976). Conflict and Conflict Management. En Dunnette, M.D. (ed.). Handbook of Industrial and Organizational Psychology, Chicago: Rand McNally.
-  Wertheim, E. (2002). Negotiations and resolving conflicts: An overview. College of Business Administration, Northeastern University, [available at: http://web. cba. neu. edu/~ ewertheim/interper/negot3. htm].
-  Williamson, P.K. and Landzaat, L. (2014). Journal of Pain and Symptom Management Digging Deep in the Dirt of Communication: Teaching Skill, Conflict Management, and Negotiation Stance in Bedside, Intra professional, and Personal Interactions (FR410). Volume 47, Issue 2, Pp. 422-436.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار